Θεατής ή Ηθοποιός;

Ο καιρός περνάει, ο χρόνος τρέχει και εμείς εκεί στο ίδιο πάντα θέατρό, άλλες φορές ως θεατές και άλλες ως ηθοποιοί. Η ζωή είναι το έργο και εμείς καλούμαστε είτε να το παρακολουθήσουμε είτε να συμμετέχουμε σε αυτό. Δεν το επιλέγουμε, απλά μας δίνεται η εντολή. Ένα έργο που ξεκινάει με κλάμα, έχει στιγμές χαράς, αγωνίας, ευτυχίας, αγάπης, έκπληξης αλλά και πόνου, απελπισίας, στεναχώριας, μετάνοιας και μοναξιάς. 

Υπάρχουν μέρες που δεν αντέχουμε ούτε να παίζουμε αλλά ούτε και να βλέπουμε αυτό το έργο. Θέλουμε να κυλήσει ο χρόνος, να αλλάξει αυτή η πράξη. Συνήθως είναι είτε οι στιγμές που γινόμαστε θεατές και δεν μας δίνετε το δικαίωμα να έχουμε ενεργό δράση σε κάτι σημαντικό, σε κάτι που θεωρούμε "λάθος" είτε οι στιγμές που ως ηθοποιοί πια πρέπει να παίξουμε έναν ρόλο που δεν μας ταιριάζει, δεν τον θέλουμε.

Και στις δύο περιπτώσεις αργά ή γρήγορα δυστυχώς θα χρειαστεί να καταπατήσουμε κάποιες από τις αξίες που έχουμε, θα αναγκαστούμε να παρατήσουμε κάποια όνειρα που είχαμε θέσει και να κάνουμε αυτό που έχει προγραμματιστεί να γίνει. 
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να σταματήσουμε να προσπαθούμε, να αγωνιζόμαστε, να έχουμε αξίες, όνειρα και ιδανικά. Ναι, ότι είναι να γίνει θα γίνει αλλά τουλάχιστον θα έχουμε την συνείδησή μας ήσυχη ότι εμείς αντισταθήκαμε!
Μυρτώ